Testy diagnostyczne depresji. Najpopularniejszymi narzędziami do diagnozy zaburzeń depresyjnych są następujące testy: Skala depresji Becka. DKO – skala depresyjności. MMPI – skala depresyjności. Skala Hamiltona (w skrócie: HAM-D :D) Skala depresji Montgomery-Asberg. Kwestionariusz Ogólnego Zdrowia Psychicznego GHQ Goldberga. Fobia społeczna jest odmianą zaburzenia lękowego w postaci lęku pojawiającego się w obecności innych osób lub w konkretnych sytuacjach społecznych. Zaburzenie to jest dosyć powszechne, ponieważ może dotyczyć nawet kilku procent społeczeństwa. Objawy fobii społecznej zwykle pojawiają się już w dzieciństwie, mogą też negatywnie wpływać na funkcjonowanie w życiu dorosłym Zaburzenia psychiczne nie są uleczalne. Pacjenci z zaburzeniami psychicznymi kontrolują chorobę i przynajmniej częściowo wracają do zdrowia. Na przykład, kiedy dana osoba zwraca się do lekarza, stopień jej depresji można określić jako 100%. Po zażyciu leków i regularnych konsultacjach psychoterapeutycznych poziom ten spada do 60%. Poniższy test został opracowany w odpowiedzi na rosnącą liczbę przypadków zaburzeń lękowych na tle pandemii COVID-19. Test nie jest narzędziem diagnostycznym i jego wynik nie stanowi diagnozy zaburzenia . Jeżeli podejrzewasz u siebie występowanie zaburzeń lękowych i chcesz uzyskać wiarygodną diagnozę, skontaktuj się z Zaburzenia psychiczne – objawy. Objawy choroby psychicznej różnią się w zależności od rodzaju zaburzenia, z którym zmaga się dana osoba. Każde zaburzenie psychiczne jest inne, zwykle wiąże się jednak z problemami w sferach emocjonalnej, rozumowania, postrzegania rzeczywistości i zachowania. Cierpienie, związane z zaburzeniami Będzie ciekawie QUIZ. Co wiesz o swoim mózgu? Sprawdź i przetestuj, jak sprawnie myślisz [QUIZ] Mózg to najbardziej skomplikowana część naszego ciała. Odpowiada za naszą inteligencję, zmysły, emocje, to, jak się poruszamy i jak się zachowujemy. Nic dziwnego, że wciąż skrywa przed nami wiele tajemnic. Polacy chorują najczęściej na zaburzenia nerwicowe (16%) Depresji doświadczyło prawie 5% Polaków; Polki gorzej oceniają swoje zdrowie psychiczne niż Polacy oraz częściej chorują na depresję w porównaniu z mężczyznami; Jeden psychoterapeuta przypada na 2,7 tys. Polaków, a jeden psychiatra na 7,5 tys. Polaków Sprawdź, ile wiesz o chorobach sław! Quizy Zdrowie - sprawdź największą bazę quizów o tematyce Zdrowie. Rozwiązuj quizy, testy, głosowania lub stwórz swoje własne. Quiz z działu Zdrowie czeka na Ciebie! Test na zaburzenia lękowe- sprawdź kolejny: Zaburzenia lękowe- nerwica lękowa- napady paniki- test do samobadania. Zaburzenia lękowe- nerwica lękowa- agorafobia- test do samobadania Opracowanie na podstawie: Nie bój się lęku, Borwin Badelow, GWP, Sopot, 2018. Przeczytaj więcej: Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Antagonista, Agonista, Krewni osób z depresję o WCZESNYM początku and more. zt8o. Ostatnio zaktualizowany:2021-11-26 Test OASIS jest krótkim testem, pozwalającym sprawdzić, czy respondent może cierpieć na zaburzenia lękowe. Test nie jest narzędziem diagnostycznym i jego wynik nie stanowi diagnozy zaburzenia psychicznego. Jeżeli podejrzewasz u siebie występowanie zaburzeń lękowych i chcesz uzyskać wiarygodną diagnozę, skontaktuj się z psychoterapeutą lub psychiatrą. Test online przeznaczony jest wyłącznie dla osób powyżej 18. roku życia. Przystąp do testu online Metodologia Czym jest OASIS? OASIS (Overall Anxiety Severity and Impairment Scale) jest składającym się z 5 elementów testem służącym do mierzenia nasilenia i upośledzenia związanego z zaburzeniami lękowymi. Jak to działa? OASIS składa się z 5 pytań, dotyczących odczuwania lęku, jego natężenia, unikania sytuacji, jego wpływu na wydajność oraz relacje. Na każde z pytań można udzielić jednej z 5 odpowiedzi punktowanych od 0 do 4 punktów. W ciągu ostatniego tygodnia jak często odczuwałeś lęk?W ciągu ostatniego tygodnia, kiedy odczuwałeś lęk, jak intensywny lub silny on był?W ciągu ostatniego tygodnia jak często unikałeś sytuacji, miejsc, przedmiotów lub czynności z powodu niepokoju lub strachu?W ciągu ostatniego tygodnia w jakim stopniu Twój niepokój wpływał na zdolność robienia rzeczy, które potrzebowałeś zrobić w pracy, w szkole lub w domu?W ciągu ostatniego tygodnia jak bardzo lęk wpłynął na twoje życie towarzyskie i relacje? Po odpowiedzeniu na wszystkie pytania i zsumowaniu punktów wynik przeliczamy następująco: 0-8 pkt-Brak zaburzeń lękowych9-20 pkt-Możliwe zaburzenia lękowe Autorzy i badaniaTest został opracowany przez specjalistów z Uniwersytetu Oksfordzkiego między innymi przez Sonye Norman. Test był testowany na ponad 700 studentach w dwóch turach oddzielonych od siebie miesięczną przerwą. OASIS wykazał doskonałą, niezawodność oraz trafność zbieżną i rozbieżną. Test na fobię społeczną Test Liebowitza pomaga dokonać oceny odczuwanego lęku / niepokoju w sytuacjach, które są przyczyną problemów dla osób z fobią społeczną. Jest to tylko narzędzie pomocnicze, w żadnym wypadku nie należy wyniku traktować jako diagnozy! Kwestionariusz zawiera 24 punkty dwu-pytaniowe. Każdy z punktów opisuje określoną sytuację do której należy się odwołać i wybrać właściwy poziom lęku oraz systematyczność unikania danej sytuacji. poziomu lęku: żaden (0 pkt), łagodny (1pkt), umiarkowany (2pkt), poważny (3pkt); systematyczność unikania: nigdy (0pkt), rzadko (1pkt), często (2pkt), zazwyczaj (3pkt); Opcje odpowiedzi Określone sytuacje występujące w twoim życiu (w odniesieniu do każdej z wymienionych sytuacji należy określić natężenie dwóch czynników): Telefonowanie w obecności innych - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyTelefonowanie w obecności innych - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajUczestniczenie w dyskusji w małej grupie - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyUczestniczenie w dyskusji w małej grupie - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajJedzenie w miejscach publicznych - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyJedzenie w miejscach publicznych - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajPicie alkoholu z innymi w miejscach publicznych (np. pub) - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyPicie alkoholu z innymi w miejscach publicznych (np. pub) - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajRozmowa z jakimś autorytetem lub urzędnikiem, przełożonym - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyRozmowa z jakimś autorytetem lub urzędnikiem, przełożonym - systematycznośćnigdyrzadkoczęstozazwyczajWystęp (lub przemawianie) wobec publiczności, aktywne uczestniczenie - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyWystęp (lub przemawianie) wobec publiczności, aktywne uczestniczenie - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajWyjście na przyjęcie/imprezę, gdzie nie wszystkich znasz - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyWyjście na przyjęcie/imprezę, gdzie nie wszystkich znasz - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajBycie obserwowanym (np. podczas pracy, w szkole) - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyBycie obserwowanym (np. podczas pracy, w szkole) - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajBycie obserwowanym podczas pisania - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyBycie obserwowanym podczas pisania - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajWykonanie telefonu do nieznajomej osoby - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyWykonanie telefonu do nieznajomej osoby - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajRozmawianie z kimś mało lub nieznanym - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyRozmawianie z kimś mało lub nieznanym - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajSpot(y)kanie kogoś obcego - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnySpot(y)kanie kogoś obcego - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajKorzystanie z publicznej toalety - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyKorzystanie z publicznej toalety - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajWchodzenie do pomieszczenia gdzie jest już grupa osób - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyWchodzenie do pomieszczenia gdzie jest już grupa osób - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajBycie w centrum uwagi (np. opowiadanie czegoś innym) - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyBycie w centrum uwagi (np. opowiadanie czegoś innym) - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajPrzemawianie na spotkaniu - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyPrzemawianie na spotkaniu - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajCzytanie jakiegoś testu innym osobom - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyCzytanie jakiegoś testu innym osobom - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajSpieranie się, oponowanie nieznanym sobie osobom - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnySpieranie się, oponowanie nieznanym sobie osobom - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajPatrzenie w oczy osobom mało znanym - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyPatrzenie w oczy osobom mało znanym - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajZdawanie relacji, przedstawianie sprawozdania/raportu wobec grupy - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyZdawanie relacji, przedstawianie sprawozdania/raportu wobec grupy - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczaj"Podrywanie" kogoś - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważny"Podrywanie" kogoś - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajZwracanie towarów w sklepie, gdzie zwroty są normalnie akceptowane - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyZwracanie towarów w sklepie, gdzie zwroty są normalnie akceptowane - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajWyprawianie przyjęcia/ imprezy we własnym domu - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyWyprawianie przyjęcia/ imprezy we własnym domu - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajOdmawianie nachalnemu sprzedawcy - poziom lękużadenłagodnyumiarkowanypoważnyOdmawianie nachalnemu sprzedawcy - systematyczność unikanianigdyrzadkoczęstozazwyczajUpewnij się, że udzieliłeś odpowiedzi na wszystkie pytania. Odpowiedz na pytania:Czy bardzo niepokoi cię jakiś aspekt twojego wyglądu?Czy myślisz o nim nawet przez większość dnia?Czy przez te myśli twoje życie zawodowe bądź towarzyskie na tym cierpi?Czy ciągle patrzysz w lustro?Czy porównujesz swój wygląd/wygląd mankamentu, o którym jesteś przekonany, z innymi?Jeżeli odpowiedziałeś TAK na przynajmniej 3 z 5 pytań, zalecamy konsultacje z psychologiem, ponieważ może u ciebie występować to jest dysmorfofobia?Dotyczy zaburzonego obrazu własnego ciała. Ogólnie możemy powiedzieć, iż jest to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się przekonaniem o nieestetycznej budowie własnego ciała, co sprawia dyskomfort i utrudnia funkcjonowanie. Pacjenci z dysmorfofobią cierpią z powodu uporczywych i natrętnych myśli na temat wyimaginowanej dysmorfofobia pochodzi z języka greckiego, w którym dysmorphia oznacza brzydotę. W dosłownym tłumaczeniu możemy zaburzenie określić jako lęk przed brzydotą. W języku angielskim zaburzenie to nazwane jest BDD – Body Dysmorphic Disorder, czyli cielesne zaburzenie dysmorficzne [1]. W naukowej literaturze polskiej spotyka się również często określenie „zaburzenie obrazu ciała” [1], które jest niekiedy stosowane zamiennie z dysmorfofobią, aczkolwiek jest pojęciem to jest dość słabo poznane w porównaniu z innymi zaburzeniami psychicznymi. Pierwsze opisy chorych można odnaleźć w materiałach pochodzących z XIX wieku. Pierwszy przypadek został opisany przez Moselliego w 1886 roku, a następne przez Kraepelina i Freuda1. W 1980 roku zaburzenie to określono terminem: zaburzenie obrazu ciała i ujęto w Klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego DSM twarzyUwaga chorego skupia się na wyobrażonym bądź rzeczywistym defekcie we własnej aparycji. Ten zwykle niezauważalny przez otoczenie mankament pacjent traktuje jak kluczowy problem. Poświęca mu większość myśli oraz swojej uwagi, co powoduje obniżone samopoczucie, dyskomfort. Zwykle uwaga pacjentów skupiona jest na twarzy, oczach czy nosie. Zaburzenie jednak może dotyczyć również skóry, włosów czy brzucha. Pacjent nie tylko ciągle myśli, lecz także zwykle często porusza dany problem w przypadku tego zaburzenia nie wystarcza skorygowanie wyimaginowanych defektów estetycznych. Pacjentom może pomóc jedynie dysmorfofobiiObjawy zwykle pojawiają się wtedy, gdy zaczynamy bardziej zwracać uwagę na swoją aparycję, a więc w okresie dorastania. Nierzadko trudno jest rozpoznać tę właśnie jednostkę chorobową, dlatego, że zaabsorbowanie wyglądem bywa zależy jednak od tego, jak dalece ono sięga, jak dużo czasu poświęcamy czynnościom i myślom związanym z wyglądem oraz np. od tego, jakie emocje te myśli wywołują i czego zazwyczaj zauważają u siebie jedną lub kilka cech niepożądanych i koncentrują na nich swoje myśli. Charakterystycznymi objawami są tutaj:ciągłe spoglądanie w lusterko,podejmowanie prób zasłaniania mankamentu,samodzielne próby usuwania zmian na skórze,nadmierne korzystanie z solarium,zapuszczanie włosów,zmiana sposobu poruszania się,nadmierne czesanie włosów,ciągłe pytania dotyczące własnego nawet jeśli otoczenie zapewnia chorego o tym, że wygląda dobrze, a jego wyimaginowany lub istniejący minimalny defekt nie wpływa negatywnie na jego wygląd, osoba nie jest skłonna w to uwierzyć. Nadal tkwi w swoich nieuzasadnionych myśli dotyczące wyglądu mogą trwać nawet przez większą część dnia (od 3 do 8 godzin). Są przykre dla pacjenta. W skutek swoich przekonań mogą unikać spotkań z kolegami czy nawet wychodzenia z domu. Zwykle szukają pomocy u specjalistów medycyny estetycznej, a zabiegi te mogą nie być obojętne dla zdrowia. Dysmorfofobia a inne zaburzeniaPowyższe objawy zaburzenia obrazu ciała współwystępują z symptomami różnych zaburzeń. Są to obsesyjno-kompulsyjne,fobia społeczna,zaburzenia lękowe,zaburzenia odżywiania [1],a nawet schizofrenia [3].Przyczyny dysmorfofobiiDokładne przyczyny opisywanego zaburzenia nie są znane. Wydaje się, że zaburzenie to jest heterogenne.[3] Wśród przyczyn wymienia się czynniki genetyczne, biologiczne, kulturowe, środowiskowe i psychologiczne. Według danych literaturowych osoby, w których rodzinie występowała już dysmorfofobia, mogą być bardziej narażone na pojawienie się więcej, wydaje się, że jedną z przyczyn BDD mogą być „dysfunkcje w obwodzie podkorowym czołowym i obszarach korowych prawego płata skroniowego, płatów ciemieniowych i struktur limbicznych”. [3] Nie bez znaczenia jest również fakt, w jakim środowisku dorastamy, jak zachowują się osoby bliskie. Jeśli jako dziecko obserwujemy, że osoba czy osoby nam bliskie poświęcają dużo czasu swojemu wyglądowi i ocena otoczenia jest w tym zakresie dla nich bardzo ważna, my również możemy przejąć takie wzorce wydaje się fakt, jak odbiera nas środowisko np. w okresie dorastania, gdy zmienia się ciało, pojawia się trądzik. Jak wskazuje literatura, osoby z BDD często wspominają, że usłyszały takie komentarze jak: „ale jesteś pryszczaty”, czy np. „ale jesteś gruba” wobec siebie czy innej z przyczyn może być również obecnie funkcjonujący kanon piękna, gdzie jeszcze do niedawna np. nawet lekka nadwaga mogła być źle odbierana. Jako kolejny element wskazuje się możliwe traumatyczne wydarzenie, np. gwałt, molestowanie seksualne w dzieciństwie oraz takie czynniki psychologiczne, jak niska samoocena czy obniżone poczucie własnej jak często występuje?W różnych publikacjach spotykamy nieco inne wartości liczbowe dotyczące występowania opisywanego zaburzenia. Ogólnie można wskazać, iż może pojawiać się nawet u 3 proc. całej populacji i dotyczy zarówno kobiet jak i dysmorfofobiiNajczęściej diagnozę stawia psycholog lub psychiatra po przeprowadzeniu wywiadu oraz odpowiednich testów. Następnie zwykle ustala on plan leczenia w porozumieniu z chorym. Osoby cierpiące na BDD stosunkowo rzadko zgłaszają się na terapię, gdyż są przekonani, że problem nie tkwi w psychice, a w jednak już dotrą do psychologa, zwykle stosowana jest terapia poznawczo-behawioralna. Podczas niej pacjent ma szansę poznać możliwe przyczyny swojego zachowania i lepiej zrozumieć siebie. Co więcej, uczy się, na czym polega zaburzenie i jak z nim uczy, jak należy zmienić swoje działanie, schematy postępowania. Każde działanie terapeutyczne powinno być stricte dobrane do pacjenta i może trwać nawet kilka lat. Bardzo ważne jest też wsparcie ze strony rodziny chorego. Czasem w leczeniu stosowane są również leki np. przeciwdepresyjne przy występowaniu u pacjenta również tego skutkiKonsekwencje opisywanego zaburzenia występują zarówno w sferze zawodowej, jak i towarzyskiej. Chorym trudno się skupić na pracy, myślą tylko o swoim wyimaginowanym defekcie. Są skoncentrowani na problemie. Potęguje on zwykle niską samoocenę i obniżone samopoczucie. Często pojawia się lęk, depresja a nawet myśli może powodować również, że pacjent unika wychodzenia z domu, kontaktów z innymi, co sprawia trudności w relacjach. Pacjenci z BDD są niekiedy poddawani niepotrzebnym zabiegom kosmetycznym, dentystycznym lub procedurom dermatologicznym w celu skorygowania zauważonej klasyfikacjaWedług Klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania ICD 10 [4] opisywane schorzenie psychiczne zaliczamy do szerszej grupy zaburzeń hipochondrycznych. Ich cechą jest „trwałe zaabsorbowanie pacjenta możliwością występowania u niego jednej lub liczniejszych poważnych i postępujących chorób somatycznych”.Odmienna klasyfikacja z kolei – stworzona przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne DSM V [5] zalicza je do grupy zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i innych z nimi związanych i proponuje następujące kryteria rozpoznawania:A – pochłonięcie przez jeden lub więcej z wyobrażonych defektów lub wad wyglądu zewnętrznego, których inni nie dostrzegają lub uważają za błahe;B – w pewnym okresie przebiegu zaburzenia występują powtarzane zachowania (np. sprawdzanie wyglądu w lustrze, nadmierne czesanie włosów, skubanie skóry, szukanie zapewnień dotyczących wyglądu zewnętrznego) lub czynności umysłowe (porównywanie swojego wyglądu ze szczegółami wyglądu innych osób), będące odzwierciedleniem obaw o wygląd zewnętrzny;C – opisane pochłonięcie wyglądem zewnętrznym powoduje znaczące kliniczne cierpienie lub upośledzenie funkcjonowania w sferze społecznej, zawodowej i innych ważnych obszarach;D – opisanego pochłonięcia wyglądem zewnętrznym nie można lepiej wyjaśnić obecnością obaw o nadmiar tkanki tłuszczowej lub masę ciała u osoby z objawami spełniającymi kryteria zaburzenia ma prawo czasem być niezadowolony ze swojego nie jest doskonały, nie ma ludzi o idealnym ocena swojego wyglądu sprawia, że myślimy o tym nawet przez większość dnia, mamy przez to problemy w życiu zawodowym, towarzyskim, należy udać się na konsultację do Ross, S. Gowers, Zaburzenie obrazu ciała, Psychiatria po dyplomie, tom 8, nr 4, 2011 za: Adv. Psychiatr. Treat. 2011 17: Kimszal1, Katarzyna Van Damme-Ostapowicz, Emocje związane z zaburzonym obrazem ciała, Polski Przegląd nauk o zdrowiu 3 (48) Urban, Jolanta Rabe-Jabłońska, Urojenia zmiany płci i dysmorfofobia w obrazie klinicznym, Psychiatria Polska, 2010, tom XLIV, numer 5, strony 723–733. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne iwskazówki diagnostyczne. „Vesalius”, Kraków, Warszawa 2000. Kryteria diagnostyczne DSM 5, American Psychiatric Association, 2013.