Gwarantowana podstawa zasiłku. Trzeba jednak pamiętać o gwarancji określonej w art. 45 ustawy zasiłkowej. W przypadku gdy ustalona pracownikowi na ogólnych zasadach podstawa wymiaru świadczenia chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy okaże się niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, zmniejszonej o wartość odpowiadającą 13,71% tego wynagrodzenia Wyjątkowy wybór aut na 3 miesiące – poznaj nasze Audi. 4mobility oferuje wynajem samochodu na 3 miesiące, który nie tylko ułatwi Twoje podróże, ale też uczyni je bardziej stylowymi i komfortowymi. Toyota Bank daje 7% na Lokacie Plus (w opcji na 3 miesiące). Na pojedynczy depozyt klient da radę wpłacić maksymalnie 40 tys. zł, ale każdy może posiadać do 10 lokat tego typu (co daje szansę ulokowania nawet 400 tys. zł). Z ofert skorzystać mogą wyłącznie osoby, które posiadają lub założą konto osobiste w tym banku. Kluczowym jest określenie charakteru umów. Jak słusznie wskazał użytkownik w post 2: umowy na 3 miesiące nie muszą być koniecznie umowami na okres próbny, mogą to być umowy na czas określony. Jeżeli trzecia umowa proponowana na 3 miesiące jest umową na czas określony, a nie próbną, wówczas jest to zgodne z przepisami prawa. W podziemnych zbiornikach gazu Ukraina ma zapasy na prawie 3 miesiące. Obecnie korzysta z tego źródła oraz paliwa wydobytego na swoim terytorium. Szef Naftohazu Oleh Dubyna poinformował, że w podziemnych zbiornikach jest około 16 miliardów metrów sześciennych gazu. Ranking pożyczki na 3 miesiące – Pożyczka 1500 zł z okresem spłaty 3 miesięcy. 1. Hapi Pożyczki. Ta sama marka znalazła się we wczorajszym zestawieniu chwilówek a poleciłem ją głównie osobom, które pożyczają chwilówki z myślą o przedłużeniu terminu spłaty. Hapi posiada stosunkowo niskie koszty pożyczek. Tę stronę ostatnio edytowano 3 lis 2023, 00:20. Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń. Zobacz szczegółowe informacje o warunkach korzystania. Polityka prywatności; O Wikipedii; Korzystasz z Wikipedii tylko na własną Prognozowanie jest wynikiem stosowania naukowych metod przewidywania zdarzeń, zjawisk czy trendów, które mają się wydarzyć w przyszłości. W odniesieniu do sprzedaży prognozowanie polega na określeniu możliwie przybliżonej jej wartości w danym czasie (np. roku), ale także szacowaniu jej dynamiki w kolejnych okresach, np. w Luty 2023 5 6 7 8 9 Poniedzialek Wtorek Sroda Czwartek Piatek Sobota Niedziela 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Dzien Zakochanych 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 Zapas wody. Ludzki organizm jest w stanie funkcjonować bez pożywienia nawet przez miesiąc. Bez wody możemy natomiast przeżyć zaledwie kilka dni. W naszych zapasach na czarną godzinę koniecznie powinno się więc znaleźć dużo wody. Przyjmuje się, że człowiek powinien pić minimum 3 litry płynów dziennie. U7W1ey. Według premiera Czech Petra Fiali kraj ma obecnie rezerwy ropy na trzy miesiące, gazu na dwa miesiące letnie, a paliwa jądrowego na dwa do trzech lat. Szef czeskiego rządu zapowiedział podjęcie kroków, aby zbiorniki gazu były napełnione przed następną zimą. Fiala występował przez Izbą Poselską w ramach regularnych odpowiedzi na interpelacje. Stwierdził, że czeskie zapasy ropy naftowej wystarczą na 94 dni, a ewentualne braki trzeba będzie uzupełnić ze źródeł nierosyjskich w ciągu 30-40 dni. SŁOWA KLUCZOWE I ALERTY Ze szkodą dla biznesu. Świat uszyty pod mężczyzn Tauron, ABB i Siemens w awangardzie. Bez takich pomysłów rewolucja nigdy się dokona Zmiany w zarządzie Columbus Energy KOMENTARZE (3) Do artykułu: Czechy: mamy zapasy gazu na 2 miesiące, ropy na 3, paliwa jądrowego na 2-3 lata Termin i częstotliwość przeprowadzania inwentaryzacji zapasów zależy od rodzaju zapasów, rodzaju jednostki, w której znajdują się zapasy, terenu, na którym zostały umieszczone zapasy, ewidencji ilościowo-wartościowej zapasów. Obowiązek inwentaryzacji składników majątku przedsiębiorstwa wynika z przepisów ustawy o rachunkowości (Dz. U. 1994 Nr 121 poz 591 z późn. zm.). W ustawie zostały przewidziane terminy i metody przeprowadzania inwentaryzacji dla poszczególnych aktywów i pasywów. Częstotliwość przeprowadzania inwentaryzacji zapasów zależy od kilku czynników, tj.: rodzaju zapasów, rodzaju jednostki, w której znajdują się zapasy; terenu, na którym zostały umieszczone zapasy; ewidencji ilościowo-wartościowej zapasów. Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata Termin i częstotliwość inwentaryzacji na ostatni dzień roku obrotowego (dla większości jednostek to 31 grudnia) uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację zapasów przeprowadzono: na ostatni kwartał roku obrotowego, do 15 dnia następnego roku (tj. do 15 stycznia, jeżeli rok obrotowy kończy się 31 grudnia) - dotyczy zapasów znajdujących się na terenie niestrzeżonym lub znajdujących się na terenie strzeżonym, lecz nieobjętych ewidencją ilościową-wartościową oraz zapasów będących własnością innych jednostek, powierzonych do sprzedaży, przechowania, przetwarzania lub używania. Obowiązek spisu nie dotyczy jednostek świadczących usługi pocztowe, transportowe, spedycyjne i składowania, które przechowują zapasy będące własnością innych jednostek. raz w roku - dotyczy zapasów towarów i materiałów (opakowań) objętych ewidencją wartościową w punktach obrotu detalicznego jednostki (np. sklepy) oraz zapasów drewna w jednostkach prowadzących gospodarkę leśną. raz w ciągu 2 lat - dotyczy materiałów, towarów, produktów gotowych i półproduktów znajdujących się w strzeżonych składowiskach i objętych ewidencją ilościowo-wartościową. Inwentaryzacja zapasów może zostać przeprowadzona częściej niż w terminach określonych powyżej. Stan zapasów powinien być ustalony zawsze na ostatni dzień roku obrotowego, bez względu na dzień faktycznego spisu z natury (tj. zliczania zapasów przez osoby uczestniczące zaangażowane w proces inwentaryzacji). Jednak czynności spisowe mogą rozpocząć się 3 miesiące przed dniem obrotowym i zakończyć się do 15-tego dnia po tym dniu. W większości przypadków spis z natury zapasów może trwać od 1 października do 15 stycznia. Wszystkie przychody i rozchody zapasów ustalone pomiędzy dniem spisu a 31 grudnia powinny zostać uwzględnione przy ustalaniu stanu zapasów na dzień bilansowy. Zapasy wymienione powyżej, które mogą być inwentaryzowane raz w roku lub raz w ciągu 2 lat mogą zostać zliczone w dowolnym dniu w ciągu roku obrotowego lub w ciągu 2 lat. Przykład określenia terminu rozpoczęcia inwentaryzacji zapasów Jednostka produkcyjna posiada zapasy znajdujące się w strzeżonym składowisku, które zostały objęte ewidencją ilościowo-wartościową. Ostatnia inwentaryzacja zapasów została przeprowadzona w dniu 31 grudnia 2014 roku. Czy inwentaryzacja zapasów może zostać przeprowadzona w dniu 1 lipca 2016 roku? W świetle przepisów ustawy o rachunkowości inwentaryzacja zapasów w powyższym przypadku powinna zostać przeprowadzona do 31 grudnia 2016 roku. Jednostka może rozpocząć inwentaryzację w terminie do 31 grudnia 2016 roku, w przykładzie inwentaryzacja może rozpocząć się w dniu 1 lipca 2016 roku. Jeżeli inwentaryzacja została zakończona w dniu 1 lipca 2016 roku (w tym dniu na magazynie nie dokonywano przyjęć i rozchodów zapasów), to należy uwzględnić przychody i rozchody zapasów od 2 lipca do 31 grudnia 2016 roku. Ustalony w taki sposób stan zapasów należy porównać ze stanem zapasów wynikającym z ksiąg rachunkowych. W przypadku wystąpienia niezgodności należy ująć w księgach rachunkowych różnice inwentaryzacyjne (niedobory lub nadwyżki zapasów). Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Każda jednostka gospodarcza, która prowadzi księgi rachunkowe, musi sporządzać co roku sprawozdanie finansowe. W tym celu trzeba dokonać przede wszystkim wyceny aktywów i pasywów na dzień bilansowy z zachowaniem zasady ostrożności. Wycenie podlegają zatem zapasy. Poznaj zasady, jakimi należy się przy tym kierować! Zapasy to rzeczowe aktywa obrotowe, przeznaczone do zużycia lub zbycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub okresu dłuższego niż 12 miesięcy, jeżeli tyle trwa normalny cykl operacyjny właściwy dla danej działalności (art. 3 ust. 1 pkt 18a uor). Kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowych składników majątku obrotowego posiadanych przez jednostkę, podejmuje decyzję o stosowaniu jednej z następujących metod prowadzenia kont ksiąg pomocniczych (ewidencji analitycznej): ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmuje się obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych, ewidencję ilościową, prowadzoną dla poszczególnych składników lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych: wartość stanu wycenia się na koniec miesiąca (okresu sprawozdawczego) według cen nabycia nie wyższych od cen sprzedaży netto, odpisywanie w ciężar kosztów wartości materiałów w momencie ich zakupu, połączone z ustaleniem nie później niż na dzień bilansowy stanu tych składników majątkowych drogą spisu z natury i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu. Na dzień bilansowy wycenia się je według cen nabycia, zakupu lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy. Zapasy towarów, materiałów i produktów gotowych ujmuje się w bilansie po skorygowaniu o odchylenia od cen ewidencyjnych (jeśli w takich cenach są ewidencjonowane w ciągu roku) oraz o odpisy aktualizujące. Zapasy w aktywach bilansu wykazuje się z podziałem na: Materiały (poz. Półprodukty i produkty w toku (poz. Produkty gotowe (poz. Towary (poz. Zaliczki na dostawy (poz. Ważne Nie wykazuje się w bilansie zapasów stanowiących cudzą własność (np. towarów przyjętych w komis, opakowań zwrotnych) gdyż nie stanowią one aktywów jednostki. Materiały Materiały to aktywa nabyte w celi zużycia na własne potrzeby. A zatem materiałami są rzeczowe składniki majątku, nabywane w celu zużycia do produkcji, do wykonywania usług oraz na cele administracyjne. W bilansie wykazuje się stanowiące własność jednostki zapasy materiałów, znajdujące się w jej magazynach lub poza jednostką (np. składowane w obcych magazynach) oraz materiały w drodze (zafakturowane, lecz jeszcze niedostarczone). W przypadku, gdy jednostka wycenia materiały (także towary) w cenach zakupu, musi dokonać oceny, czy przyjęcie takiego rozwiązania nie spowoduje zniekształcenia stanu jej aktywów lub wyniku finansowego. Należy pamiętać, że gdy koszty związane z nabyciem materiałów są znaczne, to mogą w istotny sposób wpływać na wartość zapasów i jednocześnie zniekształcać wynik finansowy. W takim przypadku wyceny trzeba dokonać w cenach nabycia (art. 28 ust. 2 uor). Przykład W firmie na dzień bilansowy wartość niezużytych materiałów w cenach zakupu wynosi 25000 zł, a koszt zakupu tych materiałów 180 zł. Suma aktywów na dzień bilansowy – 150000 zł. Materiały w cenach zakupu wynoszą więc 25000 zł, natomiast w cenie nabycia 25180 zł. Niezależnie od tego czy firma wyceni na koniec roku materiały po cenach nabycia, czy też po cenach zakupu, zysk bilansowy za dany rok obrotowy będzie się kształtował na tym samym poziomie. Różnica w wycenie materiałów wynosi 180 zł i w stosunku do sumy aktywów stanowi zaledwie 0,12%. Wycena taka nie zniekształca ani wielkości aktywów, ani wyniku finansowego, a zatem firma może stosować uproszczoną wycenę materiałów na dzień bilansowy według cen zakupu. Wycenę rozchodu materiałów prowadzi się w takich samych cenach, co wycenę ich przychodu. Jednostka, która przyjmuje do magazynu materiały po stałych cenach ewidencyjnych, ich wydanie z magazynu musi ewidencjonować również według tych cen. Następnie ustala różnice między ceną ewidencyjną a rzeczywistą ceną nabycia (zakupu). Na koniec roku ustala zapas materiałów. Przykład Spółka nabyła 1500 sztuk materiałów w cenie 1,80 zł/szt. Cenę ewidencyjną materiałów ustalono na 2,10 zł/szt. Z magazynu wydano do zużycia 800 szt. dla celów produkcyjnych i 50 szt. dla celów administracyjnych. Ewidencję kosztów spółka prowadzi na kontach zespołu 4 i 5. W księgach rachunkowych dokonano księgowań i na koniec roku ustalono zapas materiałów: Faktura zakupu materiałów Wn 300 „Rozliczenie zakupu” - wartość materiałów w cenie nabycia szt. × 1,80 zł/szt. = zł Wn 221 „VAT naliczony” zł x 23% = 621 zł Ma 201 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” - wartość brutto zł + 621 zł = zł Przyjęcie materiałów do magazynu według stałych cen ewidencyjnych zł x 2,10 zł = zł Wn 310 „Materiały” Ma 300 „Rozliczenie zakupu” Rozliczenie odchyleń od cen ewidencyjnych zł – zł = 450 zł Wn 300 „Rozliczenie zakupu” Ma 341 „Odchylenia od cen ewidencyjnych materiałów” Wydanie materiałów (do produkcji - 800 szt. × 2,10 zł/szt. = zł) + ( na potrzeby administracji - 50 szt. × 2,10 zł/szt. = 105 zł) = zł Wn 401 „Zużycie materiałów i energii” Ma 310 „Materiały” i równolegle Wn 500 „Koszty działalności produkcyjnej” zł Wn 550 „ Koszty ogólnego zarządu” 105 zł Ma 490 „Rozliczenie kosztów” zł 5. Odchylenia od cen ewidencyjnych przypadające na zużyte materiały: Wskaźnik odchyleń przeciętnych (450 zł x 100) : (3150 zł + zł) = 9,12 odchylenia przypadające na materiały do produkcji ( zł x 9,12) : 100 = 153,22 zł do administracji (105 zł x 9,12) : 100 = 9,58 zł odchylenia przypadające na zapas materiałów ((450 zł – 153,22 zł – 9,58 zł) x 9,12) : 100 = 26,19 zł Wn 341 „Odchylenia od cen ewidencyjnych materiałów” 153,22 zł + 9,58 zł = 162,80 zł Ma 500 „Koszty działalności produkcyjnej” 153,22 zł Wn 550 „ Koszty ogólnego zarządu” 9,58 zł Na koniec okresu sprawozdawczego ustalono zapas materiałów według rzeczywistych cen nabycia następująco: zł (saldo konta 310 „Materiały” ) – 289,20 zł (saldo konta 341 „Odchylenia od cen ewidencyjnych materiałów”) = 80 zł. Taka wartość została wykazana w bilansie w W przypadku, gdy jednostka stosuje uproszczenie w ewidencji materiałów, polegające na odpisywaniu w koszty ich wartości na dzień zakupu, musi na dzień bilansowy ustalić stan niezużytych materiałów, wycenić je i dokonać korekty kosztów o wartość tego stanu. Warto też pamiętać, że jeśli posiadane zapasy materiałów są nadmierne, nieprzydatne lub uszkodzone, jednostka ma obowiązek dokonać odpisów aktualizujących, doprowadzających ich wartość wynikającą z ksiąg rachunkowych do cen sprzedaży netto, a w przypadku ich braku do ustalonej w inny sposób wartości godziwej (art. 28 ust. 7 uor). Półprodukty i produkty w toku Półprodukty to wyroby, które przeszły określone fazy produkcji i są przeznaczone do zużycia w kolejnych. Można je także przeznaczyć na sprzedaż. Natomiast produkty w toku (produkcja w toku) to nieukończone pod względem technologicznym, technicznym i handlowym produkty, które znajdują się nadal w produkcji (wymagają dalszej obróbki). Najczęściej produkcję w toku wycenia się według rzeczywistego kosztu wytworzenia. Przy czym można ją wycenić tylko w wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia albo wartości materiałów bezpośrednich. Poza tym można zaniechać wyceny produkcji w toku. Uproszczone sposoby wyceny mogą być stosowane pod warunkiem, że nie spowodują zniekształcenia wyniku finansowego ani stanu aktywów jednostki (art. 34 ust. 1 uor). Przy czym uproszczony sposób wyceny można stosować, o ile proces produkcyjny nie trwa dłużej niż 3 miesiące (z wyłączeniem produkcji rolnej). Dokonując wyceny według kosztu wytworzenia, należy uwzględnić koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z jego wytworzeniem (art. 28 ust. 3 uor). Koszty bezpośrednie obejmują: wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktów do postaci i miejsca, w jakich się znajdują w dniu wyceny. Natomiast koszty pośrednie to te, które na podstawie dowodów źródłowych nie mogą być wprost zaliczone do kosztu wytworzenia danej produkcji, czyli uzasadniona część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem danego produktu, która obejmuje: zmienne koszty pośrednie produkcji (np. zużycie materiałów pomocniczych, koszty transportu), tę cześć stałych pośrednich kosztów produkcji (np. amortyzacja, wynagrodzenia kierownictwa), które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Ważne Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku produktu w toku uwzględnia się stopień jego przetworzenia. Przykład Spółka wyprodukowała 3190 szt. wyrobów gotowych. Na koniec roku pozostało 900 szt. przetworzonych w 70%. Koszty związane z produkcją przedstawiały się następująco: materiały bezpośrednie: zł, pozostałe koszty bezpośrednie: zł, zmienne koszty wydziałowe: zł, stałe koszty wydziałowe: zł. Produkcja w toku wyceniana jest według kosztu wytworzenia. Poziom normalnie wykorzystywanych zdolności produkcyjnych wynosi 85%. Spółka dokonała następujących obliczeń: Koszt wytworzenia zł + zł + zł + ( zł x 85%) = zł Koszt jednostkowy zł : (3190 + (70% x 900)) = 15 zł/szt. Koszt wytworzenia produktów gotowych 15 zł/szt. x zł = zł Koszt wytworzenia produkcji w toku 15 zł/szt. x (70% x 900 szt.) = zł Do ksiąg rachunkowych na podstawie dokumentów PK wprowadzono zapisy: Zmienne koszty pośrednie produkcji - zł Wn 500 „Koszty działalności produkcyjnej” Ma 520 „Koszty wydziałowe” (analitycznie: Koszty zmienne) Uzasadniona część stałych kosztów pośrednich - zł × 85% = zł Wn 500 „Koszty działalności produkcyjnej” Ma 520 „Koszty wydziałowe” (analitycznie: Koszty stałe) Nieuzasadniona część kosztów wytworzenia - zł × 15% = zł Wn 701 „Koszt sprzedanych produktów” Ma 520 „Koszty wydziałowe” (analitycznie: Koszty stałe) Koszt wytworzenia produktów gotowych - zł Wn 600 „Produkty gotowe i półprodukty” (analitycznie: produkty gotowe) Ma 500 „Koszty działalności produkcyjnej” Produkcja w toku według kosztu wytworzenia - zł Wn 600 „Produkty gotowe i półprodukty” (analitycznie: produkcja w toku) Ma 500 „Koszty działalności produkcyjnej” W bilansie spółka wykaże salda Wn kont analitycznych: produkty gotowe w poz. a produkty w toku w poz. W sytuacji, gdy produkcja w toku nie jest wyceniana, koszty bezpośrednie i pośrednie produkcyjne rozlicza się w całości na wyroby gotowe (konto 500 „Koszty działalności produkcyjnej" nie wykazuje salda). Natomiast jeśli koszty ewidencjonowane są wyłącznie na kontach zespołu 4, ustaloną na dzień bilansowy wartość produkcji w toku księguje się zapisem: Wn 600 „Produkty gotowe i półprodukty” (analitycznie: produkcja w toku) Ma 490 „Rozliczenie kosztów” Ważne Nieodebrane na dzień bilansowy przez zamawiającego wyroby i usługi wytworzone na indywidualne zamówienia w ramach produkcji jednostkowej zalicza się do produkcji w toku. Produkty gotowe Produkty gotowe to wytworzone przez jednostkę produkty niepodlegające dalszej obróbce. Produkty nieobjęte ewidencją w czasie składowania, których wartość odpisuje się w koszty w momencie ich wytworzenia ( pkt 4 uor) ustala się na dzień bilansowy na podstawie spisu z natury. Wartość tych produktów wycenia się po rzeczywistym koszcie wytworzenia i koryguje koszty. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli wartość ustalona według faktycznego kosztu wytworzenia okaże się wyższa od cen sprzedaży netto produktów na dzień bilansowy, to różnicę zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych (art. 34 ust. 5 uor). Przykład Firma produkcyjna korzysta z uproszczenia w ewidencji wyrobów gotowych i odpisuje ich wartość w koszty na dzień wytworzenia. W okresie sprawozdawczym wyprodukowano szt. wyrobów gotowych, których koszt wytworzenia wyniósł zł. Inwentaryzacja niesprzedanych wyrobów gotowych przeprowadzona w drodze spisu z natury wykazała, że na stanie znajduje się 200 szt. wyrobów gotowych. Do ksiąg rachunkowych wprowadzono zapisy: Przeksięgowanie kosztu wytworzenia zł Wn 701 „Koszt sprzedanych wyrobów” Ma 500 „Koszty działalności podstawowej” Korekta kosztów o wartość zapasu wyrobów gotowych w koszcie wytworzenia 200 szt x (250000:1000) = zł Wn 600 „Produkty gotowe i półprodukty” Ma 701 „Koszty sprzedanych wyrobów” Produkty (wyroby) gotowe wykazuje się w poz. bilansu. W pozycji tej wykazuje się także zwierzęta niekwalifikujące się do środków trwałych oraz materiałów w gospodarstwach zajmujących się produkcją zwierzęcą oraz artykuły przetwórstwa rolnego i wytworzone we własnym zakresie wyroby produkcji roślinnej. Towary Towary to rzeczowe aktywa obrotowe nabyte w celu odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym, znajdujące się zarówno w magazynach własnych, obcych, jak i punktach sprzedaży detalicznej (art. 3 ust. 1 pkt 19 uor). W bilansie towary wykazuje się w aktywach w pozycji według cen zakupu lub nabycia nie wyższych od ich cen sprzedaży netto na dzień bilansowy. A zatem wartość towarów według cen ewidencyjnych wykazuje się w bilansie po skorygowaniu o: odchylenia od cen ewidencyjnych towarów, odchylenia z tytułu aktualizacji wartości zapasów towarów towary w drodze. W bilansie wykazuje się również towary znajdujące się poza jednostką (np. składowane w obcych magazynach) przejściowo, na przykład w wyniku zgłoszonej przez kontrahenta reklamacji lub wysłane na eksport. Natomiast nie wykazuje się towarów przyjętych na czasowe przechowywanie w magazynach jednostki - te są zapasami obcymi, które ewidencjonuje się pozabilansowo. Zafakturowane, ale niedostarczone jeszcze towary (towary w drodze) wycenia się według rzeczywistych cen zakupu, czyli zgodnie z danymi z faktur otrzymanych od dostawców. Przykład W firmie na dzień bilansowy sporządzono zestawienie obrotów i sald, na kontach dotyczących towarów były następujące salda: 330 „Towary” saldo Wn zł 342 „Odchylenia od cen ewidencyjnych towarów” saldo Ma 800 zł 300 „Rozliczenie zakupu” saldo Ma zł 347 „Odchylenia z tytułu aktualizacji wartości zapasów towarów” saldo Ma 1000 zł. Wartość bilansowa towarów wykazana w poz. aktywów wyniosła: – 800 + – = zł Zaliczki na dostawy Zaliczki wypłacane kontrahentom na poczet dostaw towarów, materiałów, produktów, w tym usług obcych, które do dnia bilansowego pozostały nierozliczone, bez względu na to, czy figurują na koncie 300 „Rozliczenie zakupu", czy na koncie 201 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami" wykazuje się jako zapasy wierszu aktywów bilansu. Zaliczki inwentaryzuje się w drodze uzgodnienia oraz potwierdzenia salda i wykazuje się według wartości nominalnej. Podstawa prawna: ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. z 2016 r. poz. 1047).